Ta noc nie była łatwa. R nie zmieścił się na łóżku i spał na podłodze, a my z N dzieliłyśmy jedną kołdrę. Wszyscy wymarzliśmy... Po rozgrzewającej zabawie w przeraźliwie małym pokoiku, polegającej na przesuwaniu walizek, wózka, itp... tak, aby był dostęp do łazienki, a którą pokrętny umysł R skojarzył z grą w Sokobana, udaliśmy się na krótkie zwiedzanie zamku Matsumoto.
Przywitał nas japoński błędny rycerz w całkiem ładnym przebraniu. Zatem aparaty w dłoń i do dzieła. Tak rozochoceni zakupiliśmy bilety wstępu na zamek, który z zewnątrz wyglądał całkiem okazale. W środku nie było jednak nic poza dwiema oszklonymi gablotami ze starą bronią. Wyszliśmy zatem pospiesznie i, nauczeni tym doświadczeniem, zdecydowaliśmy więcej nie szukać tego typu przygód w przyszłości.
Zabraliśmy walizki z hotelu i ruszyliśmy na pociąg. Po drodze zakupiliśmy jeszcze 3 pieczone gofropodobne rybki z nadzieniem. Wybrałam różne smaki: czekoladę, serek oraz zieloną herbatę. Czekoladowa nie była zła, jednak pozostałe dwa wybory okazały się zupełnie nietrafione. Serek był słony, a herbata tak aromatyczna i gorzka, że aż nie do zjedzenia. Gofropodobnym rybkom mówimy nie!
Następnie udaliśmy się do Nojiri, gdzie uprzednio wynajęliśmy nasz wymarzony tradycyjny japoński dom za pośrednictwem airbnb. Dom okazał się cudowny! Drewniany, z paleniskiem na środku, pokojem sypialnym z futonami, podzielony na poszczególne pokoje drzwiami shoji. Stare meble były pięknie zachowane. Wewnątrz czuć było specyficzny zapach, który R przypominał dom babci, choć jak twierdzi, brakowało mu tam jeszcze ogromnego obrazu z Jezusem na łodzi ;)
Nie chcąc tracić wieczoru ruszyliśmy "w miasto", a dokładnie przeszliśmy przez wieś i weszliśmy do lasu, by podziwiać wyrzeźbiony przez rzekę skalny wąwóz o wdzięcznej nazwie Atera Ravine . Niestety zaczęło padać, wiec szybkim krokiem wróciliśmy do domu. Rozłożyliśmy 3 futony (oczywiście N dostała osobny) i poszliśmy spać.
0 comments:
Post a Comment